શબ્દ

શબ્દ ને મૌન હોય એમ પણ બને
અને વળી શબ્દથી કોઈ ઘવાય,
એમ પણ બને.

શબ્દની માયાજાળ અનોખી
કોઈને તારે, કોઈને ડુબાડે,
કોઈને હસાવે, કોઈને રડાવે
એ ખુબી શબ્દની.

પહોંચે માનવી ઉન્નતિના શિખરે
બસ એક શબ્દ થકી,
અને વળી એજ શબ્દ બને
સીડી પતન કેરી.

છૂટ્યું તીર કમાનથી વળે ન પાછું,
ન વળે પાછો શબ્દ છૂટ્યો જે જબાનથી
ઘડી સોચે ઘડી થોભે જો માનવી બોલતા પહેલા,
ન રહે કોઈ વેરઝેર, ના કોઈ લડાઈ જગમા.

કદી બને એવું, બને શબ્દ નિઃશબ્દ
સાથ જો હો પ્રિયજન તો
બસ બોલતી રહે આંખો અને
મૌન બને શબ્દ.

શૈલા મુન્શા. ૨/૧૧/૨૦૦૯