વા વાયા ને વાદળ ઉમટ્યા, ત્યાં સુધી તો ઠીક છે મારા ભાઈ!
પણ વિફરે જો વાદળ ને કરે કડાકા તો કરીએ શું મારા ભાઈ?
ગગન ગોખલે ઉજાશ કરે જો વિજળી, ત્યાં સુધી તો ઠીક છે મારા ભાઈ!
પણ ત્રાટકે જો વિજળી ને વન બળે લીલુડાં, તો કરીએ શું મારા ભાઈ?
રણ ની રેત જાણે લાગે મખમલી સેજ, ત્યાં સુધી તો ઠીક છે મારા ભાઈ!
ફુંકાય બની વંટોળ એ રેત, ને નગર બને કબર તો કરીએ શું મારા ભાઈ?
વરસાદી મોસમ ને નદી નો કિનારો, ત્યાં સુધી તો ઠિક છે મારા ભાઈ!
ધસમસતા વેગે વહેતી એ નદી ફેલાવે વિનાશ, તો કરીએ શું મારા ભાઈ?
ભલાઈ નો બદલો મળે ભલાઈ થી, ત્યાં સુધી તો ઠીક છે મારા ભાઈ!
કદી મળે ઉપકાર નો બદલો અપમાનથી, તો કરીએ શુંમારા ભાઈ?
વા વાયા ને વાદળ ઉમટ્યા, ત્યાં સુધી તો ઠીક છે મારા ભાઇ!
શૈલા મુન્શા. તા ૦૫/૨૯/૨૦૧૫
ખુબ સરસ કાવ્ય લખ્યું છે આપે. અને સાહિત્ય સરિતાની ૧૫૪મી બેઠક માં આપના સ્વમુખે એ સાંભળીને વધુ આનંદ થયો હતો.
નવીન બેન્કર
LikeLike
બારીમાંથી જોઈએ અને માણીએ કુદરતની કઠિનાઈ
વાદળ ઉમટે ઘનઘોર વરસે કશું ન કરી શકીએ મારા ભાઈ
પ્રવિનાશ
LikeLike
તમે પ્રશાંતના પડખામાં બેસીને પણ શાંત નથી તો શું મારા ભાઈ,
પ્રતિભાવ તો આપીએ છીએ ઘરના છો તમે એ ઠીક છે મારા ભાઈ!
‘ચમન’
LikeLike
very nice.
LikeLike
Beautifully written.
LikeLike
very touchy poem. Really true feelings.
LikeLike
Excellent Shailaben.
LikeLike
Yes we cannot do against nature’s force. Nice way to put in poetic form.
LikeLike
સરસ અને સરળ.
સરયૂ
LikeLike
વાહ! શું વાત છે! ખુબ સરસ.
LikeLike
આ તો વખાણની જરા દાઢ સળવળી ગઇ
ને અભિમાનથી છાતી જો જરાક ફુલાઇ ગઇ ,
રોકી ના શકાય આનંદની એ લાગણીઓને
અતિરેક જણાય તો શું કરી શકીએ મારાં ભઇ
LikeLike