જીવન રહે સદા વહેતું,કોઈ આવે ને કોઈ જાય છે.
ખીલ્યું તે કરમાય,ને આદિ તેનો અંત આવી જાય છે.
જ્યાં ધીખતી ધરા ચાતક જેમ તરસે એક બુંદ પાણી,
ત્યાં પ્રચંડ જલપ્રપાતે અખૂટ પાણી વહેતા જાય છે.
ધારી નહોતી જીવન મહી એકલતા આમ ઘેરાઈ જાશે,
સહુ પોતાના તોય, ન જાણે ક્યારે પારકાં બની જાય છે.
સુખ ને દુઃખ, ચડતી ને પડતી ક્રમ આ જીવનનો,
એક આશા અમર ને આશરે જીવન વહી જાય છે.
શૈલા મુન્શા. તા. ૦૫/૦૭/૨૦૧૨
Advertisements
્સરસ
LikeLike
wonderful facts of Jivan.
LikeLike