Monthly Archives: July 2011

ભરી મહેફિલ મા કોણ આ એકલું! મસ્તી ના મહોલ મા કોણ આ એકલું? આમ તો કહેવાય, જળ બિન પ્યાસી મીન. લહેરાતા સાગર ની મોજ મહીં કોણ આ એકલું? ઉદાસી મહીં ટપકે આંસુ એ તો સાવ સાચું! પચાવી હળાહળ, રેલાવે સ્મિત … Continue reading →

નાનકડી આ બહેની મારી, લાગે સહુને વહાલી. બાળપણની યાદો અમારી, એક શાંત ને બીજી તોફાની. સવાર પડે કાંઈ આવતા વિચાર નવા, નિત કરતી તોફાન નવા કદી કુદતી ઝાડ પરથી, ને કદી જખમ મસ્તકે, ક્યાંક ટાંકા, ને ક્યાંક નિશાની, જીવન ભરની … Continue reading →

ડોલતી મઝધારે નૈયા, પ્રભુ પાર ઉતારો ઝુઝતી એ ઝંઝાવાતે, પ્રભુ પાર ઉતારો. વિશાળ એ દરિયાની છાતી પરે નજરે ના આવતી, બિંદુ સમાન મોજાની લહેરો પર ઝુલતી દિશાશુન્ય, ડોલતી મઝધારે નૈયા, પ્રભુ પાર ઉતારો. ના કોઈ માઝી ના કોઈ મુસાફિર ના … Continue reading →

ધરબાયું ધરતીના પડ મહી, ઘેરાયું ઘોર અંધકારે. ના ખબર દિન રાતની, ના ખબર ચાંદ સૂરજની. મન અંતર એક અભિલાષ, સમાયુ એક જીવન મુજમા પ્રગટાવું એક અંકુર ચીરીને ગોદ ધરાની વિકસતો જાય નાનકડો છોડ, છોડમાથી બને વૃક્ષ નાનેરૂં થાએ મજબુત સહીને … Continue reading →

શમણુ એક આવીને સરી ગયું ને યાદોના ઉપવન ખીલવી ગયુ. પળ પળ કરી એકઠી ને સીંચ્યો એ બાગ, ઝુમતા એ ફુલ ફેલાવી સુવાસ, પંખીણી એ મારી પરી સમ લહેરાતી, લહેરાતા એ ફુવારા સંગ નાચતી ને કુદતી એ હરિયાળા તૃણ પર … Continue reading →

ક્યાં રે! ખોવાયો કહાન આજ, ક્યાં રે! ખોવાયો કહાન. નાથ્યો રે કાલિનાગ તુને, કેમ ન નાથે કાલિનાગ આજ ફેલાવી સહસ્ત્ર ફેણ સત્તારૂપી, ઓકતા ઝેર ચારેકોર. ક્યાં રે! ખોવાયો કહાન આજ, ક્યાં રે! ખોવાયો કહાન. ધાયો તું દ્રુપદીની વહાર, પૂર્યાં તે … Continue reading →